Przejdź do głównej zawartości

Posty

Wyświetlanie postów z październik, 2012

Paprotka - Nefrolepis

Paprotka - Nefrolepis (źródło: Wikimedia) Większość roślin można łatwo znaleźć zarówno u ogrodników - kwiaciarzy, jak i w coraz liczniejszych specjalistycznych sklepach ogrodniczych. Paprotka - Nefrolepis Paprotki dobrze udają się w domu, nawet w miejscach gorzej oświetlonych. Potrzebują jednak stałej dużej wilgotności powietrza. W pomieszczeniach z centralnym ogrzewaniem nie będą czuły się dobrze, jeśli nie podejmiemy starań zwiększających wilgotność wokół nich. Potrzebują tego wszystkie gatunki  paproci, poza tymi wytrzymałymi- nerka i łuska- odnoszących się do kształtu liści. Znanych jest 35 gatunków pochodzących z rejonów tropikalnych. Nefrolepis był ulubioną paprocią w okresie wiktoriańskim, obecnie też należy do najpopularniejszych roślin ozdobnych. Bujne liście o falistych liniach dobrze pasują zarówno do wnętrz nowoczesnych jak i stylowych. Paprotki dobrze rosną w doniczkach lub w wiszących koszykach, pod warunkiem, że będą odpowiednio podlewane i zapewnimy im dużą

Skalniak w ogródku

Skalniak (źródło: Wikimedia) Wiosna i późne lato to najlepsze pory na wzniesienie skalniaków w naszych ogrodach. Na początku z gleby wykopanej spod fundamentów lub z budowy oczka skalnego usypuje się wzniesienie, potem układa się warstwę kamieni. Taki kopiec powinien odstać kilka tygodni. W tym czasie najlepiej jest zaplanować jakie gatunki roślin będą porastały nasz skalniak i jak będzie się prezentowała całość, bowiem głównym celem usypywania skalniaków jest powalający efekt wizualny. Rośliny porastające skały to gatunki roślin występujące na terenach górskich, które nie lubią nadmiaru wilgoci i preferują nasłonecznienie. Tymi dwiema cechami powinno się kierować szukając odpowiedniego miejsca na skalniak w naszym ogrodzie. Dobrym miejscem, jest więc strona wschodnia i zachodnia - nasłonecznione przez większą część dnia. Część naświetloną będą porastały gatunki światłolubne, a część nieoświetloną gatunki cieniolubne, co pozwoli zachować sporą różnorodność gatunkową roślin w s

Kiedy sadzić tulipany?

Tulipan to jeden z najpiękniejszych kwiatów cebulowych.  Tulipanowe szaleństwo rozpoczęło się już w XVI wieku w Zachodniej Europie, a przede wszystkim w Holandii. Niektóre z odmian kosztowały wtedy nawet tyle, co kamienica w Amsterdamie. Jak obchodzić się z tymi pięknymi kwiatami? Podpowiadamy. Przede wszystkim, aby cieszyć się pięknym tulipanowym ogródkiem na wiosnę, powinniśmy posadzić cebulki jesienią. Wybierając cebulki zwróćmy uwagę na ich wielkość i jakość. Postawmy na te największe, zdrowe, jędrne, bez pęknięć i uszkodzeń mechanicznych . Nie powinno kupować się cebulek miękkich, z plamami, zwiędniętych, wyschniętych i ze śladami uszkodzeń. Niezbyt nadają się też cebulki z wyrośniętymi już korzonkami lub liśćmi. Cebulki najlepiej jest sadzić zaraz po zakupie . Zbyt długie zwlekanie może spowodować ich przesuszenie. Jeśli jednak jesteśmy zmuszeni przetrzymać je trochę, umieśćmy je w w pojemniku i przysypmy piaskiem oraz trocinami i wstawmy w chłodne miejsce. Tulipany

Bowiea Volubilis czyli cebula pnąca

W niezwykłym świecie sukulentów jest wiele roślin o niezwykłym wyglądzie. Z pewnością jedną z nich jest Bowiea Volubilis czyli cebula pnąca    Ten niezwykły w swym wyglądzie sukulent został tak nazwany na cześć Jamesa Bowie, kolekcjonera roślin z Królewskiego Ogrodu Botanicznego. W stanie naturalnym roślina występuje m.in. w Afryce Południowej, Malawi, Zambii i Tanzanii. Choć na pierwszy rzut oka nic na to nie wskazuje Bowiea jest sukulentem. W jej przypadku organem służącym do magazynowania wody jest cebula. Gatunek ten wytwarza pędy o długości zależnej od wieku i wielkości cebuli, które mogą osiągnąć długość nawet jednego metra. Roślina zakwita w miesiącach letnich ale drobne, zielonkawobiałe kwiaty nie są zbyt efektowne. Po przekwitnięciu roślina wytwarza torebki w których znajdują się czarne nasiona. Stanowisko i wymagania cieplne Cebula pnąca lubi światło, jednak w cieplejszych częściach dnia nie lubi bezpośredniego słońca bowiem pędy mogą zrobić się żółte. Jak więk

Kwiaty lubią herbatkę !

Oczywiście, nie chodzi o filiżankę herbaty pitej w herbaciarni - ale tytuł posta jest jak najbardziej prawidłowy. Już nasze babcie wiedziały, że zamiast kupowania sztucznych nawozów lub odżywek dla kwiatów warto podlewać je esencją z herbaty. Oczywiście, niech nie będzie to sztucznie aromatyzowany produkt (tego nie wytrzyma żadna roślina, podobnie jak na długą metę i nasz organizm), ale normalna, (gorzka !) czarna herbata i oczywiście zimna. Sami się przekonacie, jak zbawiennie może to wpłynął na nasze domowe roślinki. Moja babcia stosowała jeszcze inny trik. Otóż przy przesadzaniu roślin kładła na dno doniczki zamiast żwirku zużyte papierowe torebki herbaty ekspresowej. Zapewniam, że kwiaty u babci rosły pięknie !

Sępolia - fiołek afrykański

Fiołki afrykańskie to jedne z moich ulubionych kwiatów. Chociaż  niewielkie i na pozór mało efektowne, wnoszą do mieszkania masę koloru, co cieszy szczególnie w okresie jesienno zimowym, gdy świat wokół jest szary, żeby nie powiedzieć ponury. Uprawiam fiołki afrykańskie od lat. Mam rośliny w różnych kolorach i o różnym pokroju kwiatów i liści - niektóre są pełne, niektóre lekko fryzowane. Ilekroć zobaczę jakiegoś fiołka, którego nie mam w swojej kolekcji, staram się zdobyć przynajmniej jeden listek. Sępolia (źródło: Wikimedia) Mnożę je zawsze z listków, które ukorzeniam w wodzie a gdy już mają spore korzonki, sadzę w lekkim, przepuszczalnym podłożu, lekko podlewam i nakrywam słoikiem.  Tworzę im w ten sposób miniszklarnię. Podlewam rzadko i bardzo niewiele a jeżeli na wewnętrznych ściankach słoika skrapla się woda, nie podlewam wcale.  Zwykle po paru tygodniach z ziemi wyrasta młoda roślinka, czasem jedna, czasem kilka. Słoik zdejmuję dopiero jak rośliny są już dość duże i

Zielono, ale z głową

Ludzie od dawien dawna szukają swoich metod na osiągnięcie równowagi, wyciszenie się i nabranie siły do działania. Nie odnosi się to tylko i wyłącznie do życia rodzinnego, ale również do życia zawodowego. J ednym z takich sposobów jest otaczanie się zielenią. Ale uwaga! Nie wszystko dobre co się zieleni! Nie od dziś wiadomo, że projektowanie przestrzeni to nie tylko kolorystyka, materiały wykończeniowe, ale również ozdoby dekoracyjne, drobne szczegóły nie widoczne na pierwszy rzut oka oraz chociażby rośliny. Decydując się na wprowadzenie roślinności do pomieszczenia – należy dobrze uprzednio się do tego przygotować. Warto zapoznać się z wpływem danej rośliny na ludzki organizm – spora grupa może przynieść nam same korzyści, ale jest też grupa roślin, które nie są wskazane szczególnie w pomieszczeniach gdzie wykonywana jest praca zawodowa. Wszystko zależy od jonizacji rośliny. Jonizacja powietrza to odrywanie się elektronów od atomu. Jest to obok takich parametrów jak temperatura czy

Sansewieria - długa jak język teściowej

Sansewieria , zwana też wężownicą pochodzi z Afryki zwrotnikowej lub Azji. Należy do sukulentów krzewiastych a jako roślina doniczkowa słynie tym, że jest łatwa w pielęgnacji, nie wymaga żadnych starań, wygląda bardzo efektownie i łatwo się rozmnaża. Sansewierie dzielimy na dwie podstawowe grupy. Pierwsza z nich to rośliny wysokie, rosnące pionowo do góry, o sztywnych, wzniesionych mieczowatych liściach.  Z tej grupy najbardziej znaną wężownica jest Sansewieria gwinejska ( Sansevieria trifasciata ) zwana też żartobliwie „ językiem teściowej ”. Roślina posiada grube mieczowate, przeważnie zielone liście, ozdobne jasnozielonymi poprzecznymi paskami. Niektóre odmiany posiadają dodatkowo zabarwione na żółto brzegi liści. Drugą grupę stanowią rośliny tworzące niskie rozety. Najpopularniejszą z nich jest Sansewieria trifsaciataa hahnii . Uprawa Sansewieria charakteryzuje się dużą odpornością na niesprzyjające warunki zewnętrzne. Wężownica lubi dobrze oświetlone, najlepiej promi

Szkodniki roślin doniczkowych

Kwiaty doniczkowe stanowią ważny element mieszkania, w którym się znajdują. Pozytywnie wpływają estetykę domu i samopoczucie mieszkańców. Gorzej, jeśli kwiaty zostaną zaatakowane przez szkodniki, mogące doprowadzić do różnych chorób a nawet do obumarcia roślin. Więcej o tego typu intruzach napisaliśmy poniżej. Choroby roślin doniczkowych często są wywoływane przez wirusy. Jedną z tego typu infekcji są wirozy, które atakują nie tylko rośliny doniczkowe, ale również cebulowe, owocowe, byliny oraz warzywa. Wirusy te transportowane są przez szkodniki roślin, z jednej rośliny na drugą. Tak więc gdy kwiaty znajdują się blisko siebie i dochodzi do kontaktu pomiędzy nimi, istnieje duże ryzyko zainfekowania kolejnej zdrowej rośliny, jeśli ta obok niej jest chora. Objawami występowania wirusów są pożółkłe liście, plamy a także zniekształcanie, jakie się na nich pojawiają. Aby zapobiegać pojawianiu się tych wirusów, należy stosować podstawowe zasady "higieny", czyli dezynfekować n

Uprawa storczyka

Storczyk (autor J&S) Storczyki swoją sławę oraz ogromną popularność zdobyły dzięki przepięknym kwiatom. Na jednym pędzie wyrasta ich od kliku do kilkunastu, bardzo trwałych utrzymujących się na pędzie nawet do 2 miesięcy. Storczyk ma zdolność wypuszczać nowe pędy kwiatowe przez cały rok. Kwiaty mimo swojego delikatnego wyglądu są sztywne i mocne ( pokryte są warstwą substancji woskowej). Do dobrego rozwoju potrzebują dużo światła, najlepiej ustawiać je w pobliżu okna jednak nie na bezpośredniej wystawie na słońce. Storczyki którym brakuje promieni słonecznych bardzo szybko zrzucają pąki kwiatowe. W zimie temperatura powietrza w otoczeniu roślin powinna być w ciągu dnia ok 22 st.C a w nocy troszkę niższa ( ale nie poniżej 16 st.C). Po przekwitnięciu kwiatów, pędy ścinamy nad trzecim, czwartym kolankiem. Z górnego oczka wyrośnie później nowy pęd kwiatowy. Podłoże – specjalna przepuszczalna, mieszkanka podłoża dla storczyków ( jej skład: kawałki kory, torfu, węgla drzew

Pnące rośliny drzewiaste

Bluszcz - źródło: Wikimedia Doskonałym uzupełnieniem roślinności na balkonie są pnącza trwałe. Sprawiają one nieco kłopotu w uprawie ze względu na konieczność zabezpieczania ich na zimę. Trud ten jednak opłaca się, bo przez całe lato można cieszyć się np. kwitnącym powojnikiem. Zabezpieczanie na zimę. Jesienią, po zrzuceniu liści, pędy, o ile to możliwe zgromadzamy w jednym miejscu i owijamy papierem falistym lub innym materiałem izolacyjnym. Pojemnik zaś umieszczamy w większym kartonie, tak aby uzyskać 8-10cm odległości między pojemnikiem a kartonem. Przestrzeń tę należy wypełnić jakimś materiałem izolacyjnym np. rozdrobnionym styropianem, trocinami. Rośliny można zabezpieczyć na zimę wynosząc je do pomieszczenia, w którym temperatura przez cały ten okres będzie w okolicy 0st. Wiosną pojemnik wraz z rośliną powraca na balkon. Szczególnie ważne dla pnączy trwałych są odpowiednie podpory. Najlepsze do tego celu są kratki wykonane z listewek. Ze śliskiego sznurka (linki) pędy pod

Clematis - czyli pielęgnacja powojnika w ogrodzie

Clematis- źródło: Wikimedia Praktyczne zastosowanie metod pielęgnacji powojników w naszych ogrodach, opis rodzajów przycinania i sadzenia oraz wpływ tych zabiegów na bujność i wzrost powojników. Powojnik nazwa łacińska Clematis L. pnącze z rodziny jaskrowatych, bardzo popularne i efektowne w naszych ogrodach, przede wszystkim z pięknych kwiatów (odmiany hodowlane osiągają średnicę kwiatu nawet do 20 cm).  Jednak nie zawsze wygląda bujnie, dlatego postanowiłam napisać o pielęgnacji tej rośliny. Terminy sadzenia powojników: 1. Wczesnowiosenny początek kwietnia, po wysadzeniu lekko ocieniamy pędy u samego dołu (sadzimy wokół bluszcz on najlepiej ocieni pędy) opieramy roślinę o drewnianą podpórkę lub o elewację budynku jeśli roślina jest posadzona przy domu; 2. Sierpień – wrzesień najczęściej sadzonki sprzedawane są z „patykiem” o który owija się roślina, nie należy go usuwać, posadzić roślinę z „patyczkiem”, a za dzień lub dwa, przyciąć roślinę nad 2-3 oczkiem; 3. Paździ

Urocza Aksamitka

Aksamitka źródło: Wikimedia Roślinę tą częściej można spotkać na skalniakach i trawnikach miejskich, niż w ogrodach przydomowych, ze względu na to, że nie wszyscy lubią jej, dość intensywny zapach. Aksamitka zasługuje na uznanie, ze względu na to, że jest łatwa w uprawie i nie wymaga zbyt długiej i częstej pielęgnacji. W ostatnim czasie nawet wyhodowano odmianę bez zapachową dlatego już nic nie szkodzi na przeszkodzie na jej rozpowszechnianiu.   Aksamitka ze względu na swoje intensywne barwy może tworzyć bardzo efektowne plamy. W Polsce uprawiane są trzy odmiany tej rośliny: Pierwszą z nich jest aksamitka drobna. To roślina o małych pojedynczych kwiatach o pomarańczowych lub żółtych barwach, rosnące do wysokości 30 cm. Rośliny te często hoduje na obwódki i rabaty. Kolejną odmianą jest aksamitka rozłożysta. Rośliny te najczęściej posiadają kwiaty o pojedynczych lub pełnych żółtopomarańczowych z purpurowo-brązową plamą u nasady płatków. Często też jest spotykana o kwiatach br

Byliny

Autorem artykułu jest Dianthusek Pelargonia - źródło: Wikimedia Są to rośliny wieloletnie, pochodzące z naszej lub podobnej do naszej strefy klimatycznej. Zimują w gruncie najczęściej w postaci korzeni lub innych podziemnych organów, natomiast pochodzące z cieplejszego klimatu musimy przechowywać zimą w pomieszczeniach wilgotnych, w temperaturze kilku stopni powyżej zera. Rośliny trwałe, niezimujące w gruncie, do których przechowywania warto namawiać, bo pewne ich odmiany są trudne do zdobycia (poza tym są drogie), a przechowywanie zimą nie jest kłopotliwe, to: pelargonia rabatowa, pelargonia bluszczolistna, pelargonia wielkokwiatowa, męczennica. Rośliny te łatwo rozmnożyć samodzielnie, domowym sposobem, sporządzając z przechowywanych roślin sadzonki w lutym-marcu. Sadzonka powinna pochodzić ze zdrowego pędu i posiadać kilka liści (tniemy pod węzłem, a liście te usuwamy). Ukorzenianie może mieć miejsce w naczyniu z wodą lub w doniczce z ziemią lub piaskiem o stałej wilgotnośc