Jakie doniczki są najlepsze dla roślin rosnących w mieszkaniach?

Tym razem są to tylko moje przemyślenia, poczynione z perspektywy osoby, która hoduje rośliny doniczkowe w typowym mieszkaniu.

Doniczka gliniana z wykwitami i erozją. Nawet najładniejsza roślina wygląda w niej żle

W powszechnym użyciu, są trzy rodzaje doniczek (z małymi modyfikacjami), o których pokrótce napiszę.

Na trzecim miejscu, czyli na końcu stawiam doniczki które są zrobione z gliny. I to wcale nie dlatego, że mają najgorsze parametry do uprawy w nich roślin doniczkowych. Wynika to z moich doświadczeń. Doniczka z glinki nie przetrwała w moim domu dłużej niż 2 sezony, ale najczęściej lądowała w koszu już po roku.

Niestety, po pewnym czasie (zwykle trwa to kilka miesięcy do pół roku) doniczki zaczynają się kruszyć (erodować).

Jeszcze gorsze jest to, że szybko pojawiają na nich brzydkie wykwity wapienne od wody, która jest używana do podlewania.

Doniczka gliniana nie jest brzydka, kiedy jest nowa. Wygląda naprawdę bardzo ładnie. Ale po pewnym czasie zamiast zdobić mieszkanie po prostu je szpeci. A w końcu to jest nasz dom i chcemy żeby wszystko wyglądało porządnie.

Doniczka z plastiku. Trzeba pamiętać, że woda z niej wolniej paruje i dłużej trzyma wilgoć.

Na na drugim miejscu, wyżej niż gliniane, stawiam doniczki plastikowe. I tu, podzieliłabym je na dwie grupy.

Pierwsza to te wykonane ze słabego plastiku, cienkiego i taniego. Te moim zdaniem, nadają się jedynie jako naczynie przejściowe np. do wysiewania nasion lub zimowania małych sadzonek. Doniczki te wypaczają się pod wpływem słońca, temperatury, zmienia się ich kolor i właściwości. Na dodatek są bardzo wywrotne. Jeżeli mamy duży kwiat to niestety, taka lekka plastikowa doniczka go nie utrzyma, szczególnie gdy jest to kaktus lub sukulent i gleba nie jest tam stale wilgotna i przez to ciężka.

Druga grupa, to doniczki wykonane z bardzo dobrego plastiku, ciężkie i ładne kolorystycznie. Przyznam, że jestem zaskoczona ich jakością, naprawdę wyglądają bardzo elegancko. Trzeba jednak podkreślić, że te najlepsze, z najwyższej półki są drogie i ceną czasem przewyższają doniczki ceramiczne.

Największą zaletą doniczek plastikowych jest ich łatwe utrzymanie w czystości. Tak szybko i dokładnie nie wyczyścimy np. doniczek z glinki.

Doniczka ceramiczna, Francja - elegancja.

Na pierwszym miejscu umieszczam doniczki ceramiczne.

Mają one dużo zalet i małą wadę.

Po pierwsze, te doniczki są ciężkie same w sobie, więc jeśli mamy dużą roślinę, z dużymi liśćmi, to nie ma co się obawiać, że doniczka pod wpływem tego ciężaru się wywróci.

Ale ten ciężar jest też wadą. Trzeba trochę się nadźwigać przy pracach pielęgnacyjnych. A spróbujcie np. kupić 10 doniczek ceramicznych w sklepie. Trochę to waży!

Po drugie, doniczki ceramiczne są bardzo dekoracyjne. Mają różne kolory i kształty, pięknie lśnią i robią dobre wrażenie na osobach które mnie odwiedzają i podziwiają kolekcję roślin doniczkowych. Niektóre doniczki ceramiczne są u mnie już po 10 lat i nadal wyglądają jak nowe.

Podpowiadam tutaj, że trzeba zwrócić uwagę na to jaką doniczkę się kupuje, bo są dwa rodzaje tych ceramicznych: te oblane warstwą szklistą tylko zewnątrz a porowate w środku, oraz te emaliowane na zewnątrz i wewnątrz.

Te porowate często mają wady doniczek z gliny, bo erodują i ponadto wrastają w nie korzenie i osadza się na nich ziemia. Przy przesadzaniu trudno je doszorować.

Jest jeszcze jedna ważna rzecz którą chciałabym zwrócić uwagę przy kupowaniu doniczek ceramicznych. Przekonałam się wielokrotnie, że podstawki do nich są często zbyt małe. To pewnie przez oszczędność producentów doniczek ceramicznych, bo koszty wyprodukowania małej podstawki są niższe.

Podstawka dodawana w zestawie, jest minimalnie większa od obwodu dna doniczki. To może i wygląda ładnie, ale przy podlewaniu nie widać, że woda wydostaje się nam z podstawki i zalewa parapet okienny. Nic dziwnego, bo w minimalnej podstawce nie zmieści się więcej niż kilkanaście kropel wody.

Jeżeli jest to możliwe, to lepiej oddzielnie kupić doniczkę i troszeczkę większą podstawkę.