Śniedek wątpliwy jest niewątpliwie bardzo urodziwy

Taki Śniadek był do kupienia w Biedronce w styczniu

Kiedy pierwszy raz zobaczyłam Śniadka (inaczej Śniedka) skojarzyłam jego kwiaty z kwitnącą kliwią. Ta roślina z rodziny szparagowatych* w naturze rośnie w rejonie Morza Śródziemnego. Tam jest uprawiana w ogrodach, a u nas częściej jako roślina pokojowa, bo nie zimuje w gruncie.

Ta ciekawa roślina sprzedawana jest również pod nazwą Śniedek wątpliwy (Ornithogalum dubium).

Śniedki to byliny, których organem podziemnym jest cebula otulona białą lub jasnobrązową łuską.  To od razu sugeruje nam, jak powinniśmy pielęgnować Śniadka.

Tak jak inne cebulowate, gdy przekwitnie, potrzebuje okresu spoczynku. Ograniczamy wówczas podlewanie (podłoże ma być tylko lekko wilgotne) i przestawiamy w chłodne miejsce. 

Gdy zimowanie się kończy a Śniedek ponownie się przebudzi, wystawiamy go w jasne miejsce. Bulwy zazwyczaj wypuszczają nowe kwiaty w okolicach stycznia-lutego.

Moja porada.

Kwiaty usuwamy natychmiast gdy przekwitną - zapobiega to zbytniemu osłabieniu rośliny. Natomiast liście usuwamy dopiero wtedy, gdy całkiem zżółkną.

Kwiaty Śniadka mają bardzo ciekawą cechę, w pochmurne dni zamykają swoje kielichy. Z tego powodu potocznie nazywane są śpioszkami😀. 

Śniedek wątpliwy, to (moim zdaniem) najładniejsza odmiana w uprawie, bowiem jako jedyna nie wybarwia się na śnieżnobiało, tylko zawiązuje jaskrawo-pomarańczowe kwiaty (stąd pewnie moje skojarzenie z kliwią).

Sześciopłatkowe kwiaty są bardzo trwałe (o ile nie stoją w przeciągu), utrzymują się na roślinie nawet do sześciu tygodni.

Uwaga

* Pewne źródło podaje, że Śniedek należy do rodziny hiacyntowatych, ale hiacynty to rośliny należące do szparagowatych 😀