W Ogrodzie Botanicznym w Lublinie zakwitła agawa, kwiat na 2,5 metra wysokości!

Z dumą informujemy, że w naszej szklarni kwitnie agawa!

A dlaczego jest to takie niezwykłe? Otóż agawy są roślinami monokarpicznymi, czyli zakwitają tylko raz w życiu.

👉 Agawa (Agave) rodzaj roślin należących do rodziny agawowatych (Agavaceae). Nazwa wywodzi się z języka greckiego i związana jest z mitologiczną królową noszącą imię Agave (gr. Agauē). 

Najczęściej spotykana w naszych domach jest agawa amerykańska (Agave americana), nazywana rośliną stulecia, poprzez błędne twierdzenie, że zakwita raz na 100 lat. Często agawy, ze względu na swoje podobieństwo do liści aloesu, bywają z nim mylone. Innymi popularnymi gatunkami są agawa sizalowa (Agave sisalana), czy agawa królowej Wiktorii (Agave victoriae-reginae).

👉 Spośród wszystkich agaw największe rozmiary osiąga agawa amerykańska. Rozeta liści może składać się nawet 30-80 sztuk, wielkość pojedynczego liścia osiąga 1-2 m długości i 12-30 cm szerokości oraz 8 cm grubości. Każdy mięsisty liść na brzegach posiada drobne, ciemnobrązowe kolce. Celem zabezpieczenia przed utratą wody, liście pokryte są woskowym nalotem, który nadaje roślinie niebieskawy odcień. Pęd kwiatostanowy w czasie kwitnienia rośliny może osiągać 8 – 10 m.

👉 Większość gatunków agaw zakwita po 5-15 latach, rekordziści dopiero po 100.

👉 Właściwości agaw są również bardzo szerokie. Już Indianie amerykańscy za pomocą ich soku gasili pragnienie i leczyli dolegliwości trawienne, z nasion sporządzano rodzaj mąki, kwiatostany natomiast wykorzystywano do budowy dachów. 

Agawa sizalowa (Agave sisalana) jest źródłem włókien wykorzystywanych w tkactwie oraz przy wykonywaniu sznurków. W wyniku fermentacji soku otrzymuje się wysokoprocentowe trunki, np. agawa niebieska (Agave tequilana) – meksykańska wódka – tequila, której przemysłowa produkcja sięga XVII w. 

Z agaw otrzymuje się również syrop, bogaty w witaminy (A, E, B1, B2, B6, K), minerały (potas, cynk, wapń) oraz błonnik, który wykorzystuje się w charakterze naturalnego słodzika, zdrowszego niż cukier ze względu na niski indeks glikemiczny. Wodne wyciągi z liści mogą być stosowane w stanach zapalnych skóry.

Fotografia i informacje: Ogród Botaniczny Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie