Słonecznik, który nie jest słonecznikiem

Roślina widoczna na zdjęciu, to Słonecznik bulwiasty znany również jako Topinambur (Helianthustuberosus). 

Ta roślina z rodziny astrowatych pochodzi z Ameryki Północnej. Do Europy trafił na początku XVII wieku, najpierw do Francji skąd rozprzestrzenił się na resztę Europy (np. do Polski trafił na początku XVIII wieku).

Słonecznik bulwiasty może być uprawiany jako roślina ozdobna, pastewna (na biomasę) oraz do celów spożywczych (jadalne bulwy).

Moi znajomi kiedyś zaczęli uprawiać bulwy topinamburu, a ja miałam okazję skosztować u nich frytek z tej rośliny. Smakują one nieco jak karczochy. Niestety, uprawa wymknęła się spod kontroli i słonecznik bulwiasty "zawładnął" okolicą, w tym działkami sąsiadów.

Zachęcam do zapoznania się z Słonecznikiem bulwiastym jako wyśmienitym źródłem inuliny, naturalnego prebiotyku. Inulina, obecna w dużych ilościach w bulwach topinambura, przyczynia się do licznych korzystnych właściwości. Pobudza ona rozwój korzystnych bakterii w jelitach, co poprawia trawienie i absorpcję składników odżywczych.

Topinambur jest także bogaty w witaminy z grupy B, witaminę C, potas, magnez i żelazo. Regularne spożywanie tego warzywa może przyczynić się do obniżenia poziomu cholesterolu, stabilizacji poziomu cukru we krwi, wzmocnienia układu odpornościowego oraz lepszego funkcjonowania układu pokarmowego.