Stała przy oknie, wpatrując się w dal. Za oknem rozpościerał się widok na ogród, w którym kwitły szafirki. Ich delikatny, niebieski kolor przypominał jej o dawnych czasach, o beztroskich dniach dzieciństwa, kiedy to biegała po łąkach, zbierając te drobne kwiatki.
W jej sercu budziła się nostalgia. Wspomnienia powracały, jak echo dawnych melodii. Czuła zapach wiosny, świeżość powietrza po deszczu, dotyk słońca na skórze. Widziała uśmiechy bliskich, słyszała ich głosy.
Szafirki, te małe, niebieskie kwiatki, były dla niej symbolem tych wspomnień. Symbolizowały piękno, delikatność i ulotność czasu. Przypominały jej, że życie jest cenne i że należy cieszyć się każdą chwilą.
Kobieta uśmiechnęła się, czując w sercu spokój i radość. Szafirki, choć tak drobne, potrafiły wywołać w niej tyle emocji. Były dla niej mostem łączącym przeszłość z teraźniejszością.
Komentarze
Prześlij komentarz